Seni özlüyorum dede. Her yemekte "dede hadi gel" diye seslenmeyi, senin de bana "Kıymet hanım, hadi canım" diye seslenişini duymayı çok özledim. Okuldan gelir gelmez sana sarılmayı, uyuyorsan da oturma odasındaki koltukta seni görmeyi çok özlüyorum. Sanki anlıyormuşsun ... Seni özlüyorum dede. Her yemekte "dede hadi gel" diye seslenmeyi, senin de bana "Kıymet hanım, hadi canım" diye seslenişini duymayı çok özledim. Okuldan gelir gelmez sana sarılmayı, uyuyorsan da oturma odasındaki koltukta seni görmeyi çok özlüyorum. Sanki anlıyormuşsun gibi nasıl örgü ördüğümü sana anlatmayı özlüyorum. Hayatımın her karesinde her yerinde senden bir parça, bir anı var ve gördüğüm her şey senin özlemini katlıyor. Bu özleme bir çare yok biliyorum ama senin hastalıklarına çare olmayı çok istiyordum. Beni yalnız bıraktığın için seni suçlamıyorum ama babaannemle beraber bu kadar erken gittiğiniz için evrene çok kızıyorum. Seni çok seviyorum dedem. ❤ Devamını oku

Geçen sene verdiğim sözü tutmanın zamanı geldiğinde felaket durumdayım. Senin acını aşamamışken bir de üstüne yine canımdan çok sevdiğim insanlarla sınandım. Okula, dershaneye gitmedim. Toparlamaya çalışıyorum hala ama toparlanıyor muyum bilmiyorum. Senin özlemin içimi ... Geçen sene verdiğim sözü tutmanın zamanı geldiğinde felaket durumdayım. Senin acını aşamamışken bir de üstüne yine canımdan çok sevdiğim insanlarla sınandım. Okula, dershaneye gitmedim. Toparlamaya çalışıyorum hala ama toparlanıyor muyum bilmiyorum. Senin özlemin içimi kavursa da bu günleri görmediğin için mutluyum. Biliyorum dayanamazdın sen dayıma, yengeme, Ece'ye. Semih'e ne kadar yanar ne kadar ağlardın. Buraya getirtmek için her şeyi yapardın, tıpkı bize yaptığın gibi yedirir içirirdin. Yufka yüreğin kaldırmazdı bunları. Devamını oku

Pastalar ve resimler yapmaya devam ediyorum, tıpkı senin sevdiğin gibi. Ben ne zaman bir tatlıyı, pastayı beceremesem bırakır otururdum. Sen de beni kolumdan tutar ben bitirene kadar beklerdin. Çok kötü olsa bile yer, bir de üstüne öyle çok beğenirdin ki. Artık becereme... Pastalar ve resimler yapmaya devam ediyorum, tıpkı senin sevdiğin gibi. Ben ne zaman bir tatlıyı, pastayı beceremesem bırakır otururdum. Sen de beni kolumdan tutar ben bitirene kadar beklerdin. Çok kötü olsa bile yer, bir de üstüne öyle çok beğenirdin ki. Artık beceremediğim pastaları bitirmemi bekleyen ve tadı nasıl olursa olsun beğenen birisi olmadığı için daha zor geliyor yapmak. Yine de sen sevdiğin için yapıyorum. Devamını oku

Benim için iğrenç geçen o gün senin çok mutlu olduğun bir gün, bu yüzden artık korkuyla değil de gülümseyerek anabildiğim bir gün.

Nedendir bilmem ama çok küçük olmama rağmen o günü çok net hatırlıyorum. Parlak pembe bir ruj sürmüştük beraber ve sonra hepimiz fotoğraf çekinmiştik.

Devremülkümüze hiç gitmedim ama her santimetrekaresinde senden bir iz olduğuna eminim.

Bu atkıyı örmeye başladığımda seninle kalıyordum. Ve sana bir söz vermiştim hatırlıyor musun? Seneye bu zamanlar sana kalıcı olarak taşınacaktım, sen bana ip alacaktın ve ben örgü örecektim.

Sen varken paraya ihtiyacım yoktu. Ama sen gittikten sonra paramı biriktirmeyi ve beni mutlu eden şeylere para harcamayı öğrendim. Para harcadığım için pişmanlık duymamayı öğrettin bana.

Bu da senden sonraki ilk doğum günümdü. O kadar sıkıcıydı ki sensiz olduğum için. Önceki doğum günümde bana 6 telli tenor ukulele almıştın hala duruyor ama çalmaya cesaretim yok. Bir öncekinde ise pembe sweati seçmiştim amcamla beraber. Artık bana olmuyor ama hiçbir zaman başkasına vermeyi düşünmedim.

Sen saçımın kısa halini çok sevdiğin için kendi başıma kesmiştim o gün saçımı. Ne zaman saçımı kessem becerikli kızım derdin bana.

Ekimde kan verdikten sonra bayılmıştım. Ayıldığımda sandalyede oturan kişiyi sen sanmıştım. Çünkü ben hayatımda ilk kez bayıldığımda yanımda oturan sendin.

Senin ölümünden sonra dışarı çıktığım ilk gün gördüm bu şapkayı. Senin kasketinin kokusu olmasa da o gün aklımdan hiç çıkmadın. Hoş, her gün aklımdasın zaten.

Buraya gelmiştik sen çok sevdiğin için. Belki ben kafayı yemişimdir ama sen oradaymışsın, o mavi sandalyelerin birinde oturuyormuşsun gibiydi bütün gün.

Bu da senin vefat ettiğin günden. Dolmuşta kendimi ağlamamak için zor tuttuktan sonra evinin önüne gelir gelmez ağlamaya başlamıştım. Sonra da hala sen kokan bu kasketi takmıştım. O olmadan dışarı asla çıkmazdın. Sanki senin vücudunun bir parçasıydı artık.

Daha iyi olduğun dönemlerde -yani ben 10, 11 yaşlarındayken- sürekli bir şeyler yedirip içirmek için dışarı çıkarırdın. Özellikle Tadım'da kuru pilav yerdik.

Yine Ares'le oynarken, biliyorum çok severdin Ares'i. Onu uzun süredir görmüyoruz maalesef.

Akçay'dan bir fotoğrafın, göbeğine yatmayı öyle çok özledim ki.